Wrzód dwunastnicy jest wszechobecną chorobą gastroenterologiczną, nająca nawracający przebieg; patologię zwykle rejestruje się u 5-10% dorosłej populacji, wśród chorych przeważają mężczyźni poniżej 50. roku życia. Dwunastnica jest dotknięta cztery razy częściej niż żołądek, ale ryzyko powikłań i niepełnosprawności jest nieco niższe niż w przypadku wrzodów żołądka; dzięki wykwalifikowanemu leczeniu i eliminacji czynników powodujących zaostrzenia przestaną Cię niepokoić.
W ścisłym rozumieniu wrzód dwunastnicy jest to głęboka wada nabłonka wyściełającego w postaci rany, która chwyta płytkę mięśniową błony śluzowej i warstwy podśluzówkowe; wrzód perforowany rozprzestrzenia się również na błony surowicze jelita. W dokumentach medycznych tej jednostce chorobowej ICD 10 przypisuje się kod K26; choroba zwykle występuje w postaci przewlekłej z zaostrzeniami w okresie wiosenno-jesiennym.
Owrzodzenie ścian przewodu pokarmowego wiąże się ze zmianą równowagi czynników ochronnych i uszkadzających; wiodącą rolę w patogenezie odgrywa zakażenie Helicobacter pylori. Produkty przemiany materii drobnoustroju żyjącego w kanale odźwiernikowym uszkadzają tkankę nabłonkową i zwiększają wydzielanie prekursorów enzymów trawiennych i kwasu solnego.
W krajach rozwiniętych zakażenie Helicobacter wykrywa się u 55-60% pacjentów z owrzodzeniem dwunastnicy, w krajach Trzeciego Świata – u 80% pacjentów, co tłumaczy się trudnymi warunkami życia, niskim poziomem higieny i niewystarczającą dezynfekcją wody pitnej. Z drugiej strony wrzód trawienny rozwija się u niewielkiej części zakażonych H. pylori; wydaje się, że wrzody powstają, gdy jednocześnie są narażone na działanie kilku czynników wrzodotwórczych, które hamują funkcję barierową błon śluzowych jelita cienkiego:
Wśród chorób związanych z owrzodzeniem dwunastnicy odnotowano przewlekłe patologie wątroby, trzustki i dróg żółciowych, które zakłócają przepływ żółci. Ustalono również związek między chorobą wrzodową, zakażeniem HIV i niektórymi procesami autoimmunologicznymi, takimi jak mastocytoza i choroba Leśniowskiego-Crohna. Powstawaniu wrzodów sprzyja hiperkalcemia w przebiegu nefropatii i chorób przytarczyc, choroby niedokrwiennej serca, astmy oskrzelowej, POChP, rozległejej choroby zwyrodnieniowej stawów, cukrzycy, amyloidozy i patologii tarczycy.
W chorobie takiej jak wrzód dwunastnicy objawy dzielą się na trzy grupy – zespół bólowy, niestrawność i osłabienie. Bolesność jest zlokalizowana poniżej mostka lub w prawym podżebrzu; bóle są tnące, piekące, i są związane z głodówką i posiłkami:
W przeciwieństwie do innych patologii przewodu pokarmowego, bolesne odczucia są eliminowane poprzez leki zobojętniające kwas i środki przeciwwydzielnicze, jedzenie lub mleko. W przypadku owrzodzenia początkowego odcinka dwunastnicy bólowi towarzyszą zaburzenia motoryki jelitowej i zjawiska dyspeptyczne; najczęściej obserwuje się zgaga, nasilenie nudności i wymiotów, uczucie ciężkości w jamie brzusznej, zaparcia i odbijanie o kwaśnym lub zgniłym smaku.
Zespół asteniczny w chorobie wrzodowej z reguły jest wywoływany przez krwawienie; przy małej, ale częstej utracie krwi astenia objawia się osłabieniem, szybkim zmęczeniem, wychudzeniem i bladością skóry. Choroba charakteryzuje się napadowym przebiegiem; zaostrzenia występują 1-2 razy w roku i trwają 3-4 tygodnie; u około jednej czwartej przypadków wrzód dwunastnicy przebiega bezobjawowo.
Aby skutecznie leczyć wrzody dwunastnicy, niezwykle ważne jest ograniczenie wpływu czynników stresujących i szkodliwych – ustalenie diety, snu i codziennej rutyny, przestrzeganie diety oszczędzającej, porzucenie niezdrowych nawyków. Przy zwiększonym lęku i niestabilności emocjonalnej zaleca się psychoterapię, opanowanie technik autotreningu i relaksu; zajęcia z psychoterapeutą w celu dostosowania się do nowego trybu życia również nie zaszkodzą. Umiarkowana aktywność fizyczna, spacery na świeżym powietrzu i zabiegi wodne również przyczyniają się do zmniejszenia wrażliwości na stres.
Główne przeciwwskazania przy wrzodzie dwunastnicy w okresie remisji nie nakładają żasnych specjalnych ograniczeń na zwykły tryb życia. Kluczem jest powstrzymanie się od palenia i alkoholu, unikanie nadmiernego wysiłku, braku snu i nadmiernego niepokoju. Podczas uprawiania sportu nie używaj ciężarów większych niż 8-10 kg i ograniczaj obciążenie prasy; w szczególności nie należy wykonywać głębokich pochyleń i długo utrzymywać ciała w skręconej pozycji.
Równie ważne jest unikanie nieuporządkowanego stosowania leków i nie wywoływanie dolegliwości, aby nie było potrzeby stosowania silnych leków. Należy również leczyć próchnicę, zapalenie przyzębia i choroby laryngologiczne w odpowiednim czasie – przewlekłe infekcje jamy ustnej przyczyniają się do nawrotów wrzodów.
Rozpoznanie rozpoczyna się od wywiadu i badania fizykalnego; jeśli podejrzewa się wrzód, pacjent jest skierowany na dodatkowe badania. Najbardziej skutecznym badaniem jest badanie endoskopowe wrzodu dwunastnicy (ECPW) – badanie wewnętrznych ścian przełyku, żołądka i dwunastnicy za pomocą giętkiego przewodu świetlnego. ECPW jest często łączone z oddechowym testem ureazowym H.pylori, biopsją zmienionych tkanek oraz pH kwasu żołądkowego i treści pokarmowej.
Jeśli pacjent nie może połknąć sondy lub zmiana chorobowa prawdopodobnie znajduje się poniżej opuszki dwunastnicy, wykonuje się zdjęcie rentgenowskie z kontrastem; poprzez kontrast ujawniają się również powikłania – perforacje, penetracje, zmiany bliznowate odźwiernika. Badania laboratoryjne -szczegółowe kliniczne badanie krwi, wykrywanie utajonej krwi w kale, oznaczanie żelaza w surowicy krwi pozwalają śledzić dynamikę choroby i intensywność reakcji zapalnej, potwierdzać lub wykluczać krwawienie z wrzodu.
W przypadku wykrycia wielu wrzodów i częstych nawrotów oznacza się również poziom gastryny i parathormonu – substancji stymulujących wydzielanie żołądka. Nadmierna produkcja gastryny może wskazywać na gastrinomę – hormonalnie aktywny guz, który powoduje objawowe wrzody w jelicie cienkim.
W przypadku braku leczenia owrzodzenie dwunastnicy w około połowie przypadków prowadzi do powikłań wymagających leczenia chirurgicznego i długiej rehabilitacji. Przy przedłużającym się przebiegu chorobie wrzodowej towarzyszą procesy zanikowe i powstawanie zwężeń, co pogarsza perystaltykę jelit, zaburza procesy wchłaniania składników odżywczych, rozwija się hipowitaminoza i ogólne wyczerpanie organizmu. W przeciwieństwie do wrzodów żołądka, złośliwe zwyrodnienie owrzodzenia dwunastnicy nie jest charakterystyczne, a powikłania chirurgiczne powodują niepełnosprawność tylko w 38-40% przypadków.
Najczęstszym powikłaniem owrzodzenia dwunastnicy jest krwawienie w jelitach, które występuje u około jednej czwartej chorych; szczególnie podatne na krwawienie są wady wrzodziejące w okolicy opuszki i dolnego jelita. W przypadku uszkodzenia dużych naczyń dochodzi do uwolnienia zmienionej krwi – pojawiają się fusowate wymioty lub czarne smoliste stolce. U pacjenta gwałtownie obniża się ciśnienie krwi, przyspiesza się oddychanie i tętno, pojawiają się dreszcze, zimny, lepki pot i omdlenia.
Perforacja wrzodu charakteryzuje się zniszczeniem ściany jelita i uwolnieniem treści pokarmowej do jamy brzusznej z szybkim wzrostem objawów „ostrego brzucha” i rozwojem zapalenia otrzewnej. Podczas penetracji naruszenie integralności ściany jelita łączy się z uszkodzeniem tkanek sąsiednich narządów – wątroby, sieci mniejszej, trzustki, pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych. W przypadku owrzodzenia kanału odźwiernika i odźwiernika u każdego piątego pacjenta stwierdza się zwężenie odźwiernika, które może wywołać ostrą niedrożność jelit.
ICD – 10 rozróżnia ostre i przewlekłe postacie wrzodów trawiennych, które z kolei dzielą się na niepowikłane i powikłane – krwawiące i perforowane. Ostry wrzód może zagoić się w ciągu 2-3 tygodni lub przejść do postaci przewlekłej z okresami zaostrzeń i remisji; stadium choroby określa się na ECPW na podstawie obrazu ubytku.
Ostry wrzód ma zaokrąglony kształt i wyraźne krawędzie z wałkami, obrzękiem i zaczerwienieniem pobliskich błon śluzowych; na dnie znajdują się złogi fibryny. Wraz z tłumieniem procesu zapalnego wokół wady pojawiają się promieniowe fałdy i granulacje, na etapie gojenia wada jest znacznie się zmniejsza i nabiera kształtu szczeliny, fałdy prostują się, dno zarasta tkanką nabłonkową w kierunku od obrzeża do środka; gdy nowe warstwy komórek łączą się, powstaje blizna.
W przewlekłej chorobie wrzodowej rozwijają się zmiany sklerotyczne w okolicy krawędzi i dna wrzodu, wada powiększa się, osiągając kilka centymetrów szerokości i głębokości. Ze względu na wolną regenerację błon śluzowych powierzchnia rany nie zamyka się całkowicie w okresach remisji; podczas sezonowych zaostrzeń ubytki występują w tych samych miejscach.
Leczenie owrzodzenia dwunastnicy zależy od stadium i nasilenia objawów; z reguły nieskomplikowane przypadki są skutecznie leczone metodami zachowawczymi. W przypadku skomplikowanego przebiegu i zaostrzeń częściej niż dwa razy w roku wskazane jest chirurgiczne zatrzymanie krwawienia i zszycie ubytku z resekcją nerwu błędnego.
Leczenie farmakologiczne wrzodów dwunastnicy ma na celu wyeliminowanie H. pylori i przywrócenie funkcji ochronnych błony śluzowej; bez terapii przeciwbakteryjnej ryzyko nawrotu w ciągu roku jest prawie o połowę wyższe. Pacjentowi przepisuje się kurs antybiotyków o szerokim spektrum działania, środki przeciwwydzielnicze i zobojętniające sok żołądkowy; przeciwko wrzodów stosuje się:
Zapobieganie zaostrzeniom owrzodzeń dwunastnicy nie jest trudne – wystarczy przestrzegać zaleceń dotyczących diety i trybu życia, rzucić złe nawyki, unikać nadmiernego wysiłku fizycznego i stresu. Nie zaleca się przyjmowania leków przeciwzapalnych dostępnych bez recepty (ibuprofen, aspiryna, naproksen, diklofenak itp.) dłużej niż 20 dni, a jeszcze lepiej nie leczyć się samodzielnie i szukać pomocy u specjalistów.
Po leczeniu wrzodu związanego z zakażeniem Helicobacter pylori zaleca się kontrolne badanie endoskopowe i test oddechowy co sześć miesięcy. Ważne jest przestrzeganie zasad higieny osobistej i żywieniowej, aby zapobiec ponownemu zakażeniu z powodu braku trwałej odporności na H. pylori:
Dieta w chorobie wrzodowej dwunastnicy ma na celu ograniczenie podrażnienia błon śluzowych przewodu pokarmowego i zahamowanie wydzielania. Całkowita zawartość kalorii w diecie nie powinna przekraczać 2000 kcal dziennie; do 60% zapotrzebowania energetycznego pokrywają złożone węglowodany, 30% diety przypada na łatwo przyswajalne białka, 15-20% na tłuszcze i wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Podstawą menu dietetycznego są produkty o wysokiej wartości odżywczej, bogate w witaminy i minerały:
Świeże, niekwaśne owoce i jagody zaleca się spożywać w stanie dojrzałym; warzywa, ziemniaki i dania mięsne najlepiej piec, gotować lub gotować na parze. Czarną kawę należy zastąpić kakao lub dodać mleko i śmietankę, a zamiast czarnej i zielonej herbaty pić napary ziołowe.
Przed rozpoczęciem jedzenia upewnij się, że jedzenie nie jest gorące ani zimne; dopuszczalna temperatura naczynia podczas serwowania wynosi 16…65 °C. Jedz co najmniej 5-6 razy dziennie małymi porcjami, a najlepiej w tych samych godzinach, dokładnie żuj jedzenie i nie rozpraszaj się podczas jedzenia
Podczas zaostrzeń będziesz musiał wykluczyć z menu gruboziarniste, włókniste i trudne do strawienia produkty, ograniczyć stosowanie soli i cukru. Należy również unikać pokarmów, które zwiększają produkcję gazów i produkcję soku żołądkowego, żółci i enzymów trawiennych:
Czas rozwoju choroby wrzodowej zależy od aktywności mechanizmów obronnych tkanek i indywidualnych cech organizmu. U niektórych osób wrzód tworzy się w ciągu kilku dni, u innych miesiące; najbardziej narażone są osoby w podeszłym wieku, osoby z obniżoną odpornością i pacjenci stale przyjmujący leki zwiększające ryzyko wrzodów.
Aby całkowicie wyleczyć wrzód dwunastnicy, bądź cierpliwy: wyeliminowanie H. pylori zajmie 7-14 dni, po czym jeszcze kilka tygodni zajmie przyjmowanie leków przywracających funkcję przewodu pokarmowego. W przypadku ostrego owrzodzenia należy przestrzegać diety przez 3-4 miesiące, w postaci przewlekłej zaleca się ciągłe zdrowe odżywianie – ścisłą dietę w przypadku nawrotów i ograniczone stosowanie niepożądanych produktów w czasie remisji.
Gastroenterolog zajmuje się zachowawczym leczeniem wrzodów dwunastnicy; w przypadku powikłań może być również konieczna pilna hospitalizacja i interwencja chirurga. W przypadku chorób współistniejących dołącza się też wyspecjalizowanych specjalistów – endokrynologów, kardiologów, nefrologów, hematologów, immunologów itp.; konsultacja dietetyka jest wskazana w celu sporządzenia odpowiedniej diety.
Wizyta u gastroenterologa w Warszawie w ramach miejskiego systemu opieki zdrowotnej nie jest dla osób o słabym nerwach i nie dla zapracowanych, które nie mają zbyt wiele czasu na biurokrację. Kwoty, kolejki, nerwowe, niespokojne otoczenie i niedostatecznie zmotywowany personel medyczny zamieniają się w dodatkowe źródła stresu, które pogarszają stan pacjenta.
Aby uchronić się przed niepotrzebnymi zmartwieniami i niedogodnościami, zapisz się do prywatnej kliniki „Twój Lekarz w Warszawie” w dogodnym terminie i szybko, bez bólu i w komfortowych warunkach, wykonaj niezbędne badania. Przystępne ceny i delikatne indywidualne podejście do pacjentów to klucz do skutecznego leczenia wrzodów trawiennych: uwolnimy Cię od nieprzyjemnych objawów i dobierzemy skuteczny program terapii podtrzymującej w oparciu o Twój tryb życia.
© 2024 Centrum medyczne Warszawa — «Twój Lekarz w Warszawie» | Polityka Prywatności | Polityka Cookies